Python brongersmai

Python brongersmai M

Python brongersmai,(Stull, 1938)

In 1838 is deze soort voor het eerste beschreven door Stull onder de naam Python curtus brongersmai. Waar hij nog gezien werd als een ondersoort van de Python curtus (curtus). In 2000 is het ‘curtus’ complex opgedeeld en zijn de 3 bekende ondersoorten als soorten ingedeeld door Pauwels (Python brongersmai, P. breitensieni en P. curtus).

Deze slang stond jaren bekend moeilijk te houden te zijn en een defensief tot agressief karakter te hebben en in de tijd verdiende sommige exemplaren hun reputatie met recht. Alles wat werd aangeboden was wildvang die vanuit vaak erbarmelijke omstandigheden in Europa en de USA terecht kwamen en vaak niet goed aanpaste aan gevangenschap. De ervaringen die ze hadden met mensen waren alles behalve positief. Dit doet geen enkel dier dat zich normaal graag verscholen ophoud goed en resulteerde in sterk defensieve slangen. Door deze reputatie is er een tijd geweest dat de vraag maar ook het aanbod van deze soort in de hobby zeer mager was. Gelukkig waren er een aantal hobbyisten die veel tijd en energie in deze soort hebben gestoken er veel van hebben geleerd en ermee zijn gaan kweken.

Nu, vele jaren verder met de kennis die is opgedaan, de komst van nakweek en verkrijgbaarheid van diverse mutaties zijn ze deze reputatie van zich af aan het schudden. Deze imposante slangen blijken tegenwoordig ontzettend goede eters te zijn met een rustig karakter.

Uiterlijke kenmerken:  De Python brongersmai is voor python begrippen een middelmaat slang met een forse gespierde bouw en een korte staart. Hun kop is duidelijk afgescheiden van de nek en heeft een platte langwerpige vorm als een speerpunt. De bloedpython word als grootste gezien van het curtus-complex. Gemiddeld word deze slang 160 tot 180cm lang maar grote exemplaren van 220 tot 250cm kunnen voorkomen.

Herkomst en habitat:  Hun natuurlijke verspreidingsgebied ligt in Westelijk Maleisië, het oostelijke deel van Sumatra, diverse eilanden in de straat van Malaga en op Bangka eiland. Bangka staat bekend om zijn vaak dieper rood geleurde populatie. Sumatra kent ook veel ‘gele’ dieren. Een andere locatie waarvan een groot aantal dieren een afwijkend patroon hebben is Toba.

In het begin werd deze soort voornamelijk geïmporteerd vanuit Maleisië. De wildvang en farmbred die tegenwoordig aangeboden worden komen bijna allemaal uit diverse delen van Sumatra. Onder andere via de huidenhandel waar deze python, als ook andere pythons vaak voor gebruikt word en van zogenoemde farms, waar dragende vrouwtjes gevangen worden, hun eieren kunnen leggen en de uitgekomen jongen als farmbred worden verkocht. Wij kunnen alleen maar aanraden om voor nakweek te gaan. Deze zijn beter aangepast aan het leven in gevangenschap, zijn een stuk rustiger en kennen minder gezondheidsproblemen. Ze worden voor dezelfde prijzen aangeboden als wildvang en farmbred dieren dus ook hierom hoeft u het niet te laten.

Hun natuurlijke habitat bestaat voornamelijk uit vochtige subtropische regenwouden, graslanden met veel vegetatie en moerasachtige gebieden. Veel dieren zijn te vinden rond en in gecultiveerd land waar ze af komen op de knaagdieren die hier door de vele voeding worden aangetrokken. Het zijn bij uitstek afwachtende jagers die zich voornamelijk in de schemer en s’nachts verplaatst. Hun natuurlijke dieet bestaat geheel uit knaagdieren, andere kleine zoogdieren en gevogelte.

Huisvesting:  In land van herkomst worden er bijna nooit jonge exemplaren van deze soort gevonden. Deze leven een erg verborgen bestaan tussen de gevallen takken en bladeren op de bosbodem. Hier dient men rekening mee te houden als het gaat om de huisvesting. Huisvest net uitgekomen jongen in een kunststof goed geventileerde box of faunabox met een bodemoppervlakte van 30x18cm tot 35x40cm. Als substraat kan men diverse lagen ongekleurd keukenpapier gebruiken met eventueel daaroverheen een laag versnipperd keukenpapier waar de jongen zich goed tussen kunnen verschuilen. Let wel op dat dit niet mogelijk mee gegeten word bij het eten van een prooidier. Zorg voor een waterbak waar de slang geheel in past en maak bijvoorbeeld gebruik van de Exo-Terra repitile cave om een solide schuilplaats te bieden. U kan hiervoor ook bijvoorbeeld een half ronde kurkstam gebruiken. Deze setup heeft voldoende schuilmogelijkheden voor de jongen en is makkelijk te controleren. Doordat het verblijf laag is en relatief klein voelt deze als het ware als een grote schuilplaats. Daarnaast hoeft men niet bang te zijn dat er enige bodembedekking word mee gegeten bij een prooi. Het is niet ongewoon dat als men een pasgeboren jong in een karig ingericht en relatief groot verblijf plaatst deze pertinent weigert te eten.

Als de jongen goed zelfstandig eten kunnen deze in een groter verblijf geplaatst worden. Dit kan zijn in een grotere variant van hun voorgaande setup of natuurlijk bij voorkeur een mooi ingericht terrarium. Bijvoorbeeld met een formaat van 90x45x45. In een dergelijk verblijf kunnen de dieren hun eerste jaar tot 2 jaar verblijven. Daarna kan men ze in hun uiteindelijke verblijf plaatsen.

Mannen en kleine vrouwtjes tot 160cm en 6/10kg dienen gehouden te worden in een verblijf van minimaal 120x70x35. Volwassen vrouwen en grote mannen worden gehuisvest in terraria van minimaal 150x70x35. Buiten het kweekseizoen worden alle Python brongersmai apart gehuisvest. Dit is een slang die solitair leeft en alleen samen komt gedurende de paartijd. Helaas zijn er diverse ervaringen dat zowel mannen als niet overeenkomende koppels vechten. Deze gevechten kunnen voor serieuze schade zorgen.

Als substraat raden we cocohusk of Zoomed forest Floor cypres mulch aan die maandelijks word vervangen. Al lijkt de bodembedekker schoon en scheiden deze soort weinig uit produceren ze veel urine